Zaburzenia behawioralne to najczęściej spotykana grupa uzależnień. Uzależnienie tego rodzaju charakteryzuje się odczuwaniem wewnętrznego przymusu do powtarzania pewnych czynności lub grup czynności. Wykonywanie tych czynności przez uzależnionego, powoduje u niego uczucie euforii, spełnienia oraz zadowolenia.
Do najczęściej spotykanych zaburzeń behawioralnych zalicza się:
Ciągłe powtarzanie tych samych czynności pod rygorem wewnętrznego przymusu śmiało można nazwać uzależnieniem behawioralnym. Uzależniony nie jest w stanie się opanować i zaprzestać ich powtarzania. Wiele zaburzeń behawioralnych ma podłoże nerwicowe. W przypadku podjęcia próby zaniechania powtarzania czynności, pojawia się efekt odstawienia, który powoduje nie tylko psychiczne cierpienie, ale również wywołuje objawy somatyczne. Choć niektóre z uzależnień behawioralnych spotykają się z powszechną akceptacją społeczną (pracoholizm, nadmierne dbanie o sylwetkę), to mogą w znaczny sposób obniżyć komfort życia uzależnionego, oraz jego rodziny. Nieleczone uzależnienie prowadzić może do konfliktów z bliskimi, a nawet rozpadu rodziny. Niektóre z uzależnień behawioralnych mogą przyczynić się, do pojawienia się i rozwoju wielu niebezpiecznych chorób, których konsekwencją może być śmierć.
Wiele osób uzależnionych nie dostrzega rozwijającego się problemu. Warto zatem być czujnym i reagować, jeśli zaobserwujemy u kogoś z bliskich rozwijające się uzależnienie behawioralne. Jak można pomóc takiej osobie? Czy wyjście z nałogu jest możliwe? Najlepszą pomocą będzie skierowanie uzależnionego do specjalisty w dziedzinie uzależnień psychicznych. Psycholog udzieli wsparcia choremu oraz jego najbliższym. Najczęściej stosowaną metodą w leczeniu uzależnień behawioralnych, jest prowadzenie terapii poznawczo-behawioralnej. Wyjście z nałogu wymagać będzie od uzależnionego czasu, wielu starań i cierpliwości dla siebie samego. Dzięki podjęciu psychoterapii, walka z uzależnieniem behawioralnym może być wygrana!
