Mania
Zaburzenia maniakalne mogą w znaczy sposób wpłynąć na funkcjonowanie osoby na nie cierpiącej w jej środowisku. Mania charakteryzuje się in. nadaktywnością, wzmożonym poziomem energii, wysoką nadpobudliwością. Zaburzenia te należą do grupy zaburzeń afektywnych. Zdecydowana większość pacjentów postrzega swój stan jako przyjemny, wręcz euforyczny, pełen pomysłów i kreatywności. Jednak jest także grupa osób, która w fazie manii odczuwa rozdrażnienie, rośnie w nich frustracja oraz pojawia się gniew. Wtedy czas odczuwania epizodu manii nie jest dla pacjenta przyjemny. Może być wręcz przeciwnie- ocenia go jako bezproduktywny, a nawet destrukcyjny.
Pierwszy epizod maniakalny pojawia się zwykle w okresie wczesnej dorosłości.
Przyczyny
Mania może wynikać z różnych przyczyn. Jako jedną z nich uznaje się czynnik chemiczny, gdy następuje wzrost produkcji serotoniny i noradrenaliny w mózgu. Jest to sytuacja przeciwna niż w epizodzie depresyjnym, gdy produkcja tych hormonów zdecydowanie spada. Za epizody maniakalne mogą być odpowiedzialne niektóre choroby, takie jak guzy mózgu, zespół Cushina, padaczka skroniowa, stwardnienie rozsiane, niewydolność nerek, także nieprawidłowe działanie tarczycy (nadczynność). Może być również wywołana chemicznie poprzez zażywanie różnych substancji, np. kokainy, amfetaminy, psychodeliki, kaptopryl, leki przeciwmalaryczne, część leków przeciwwirusowych.
Objawy manii
- nadmierna gadatliwość, słowotok
- brak zahamowani seksualnych
- podwyższone ego i zbyt wysoka samoocena
- wszechogarniające uczucie szczęścia
- lekkomyślne zachowania
- nadpobudliwość
- duża ilość energii, ambitne plany i pomysły
- wydawanie dużej ilości pieniędzy na różne rzeczy
- brak chęci do jedzenia lub spania
- łatwe wpadanie w irytację
- duża kreatywność
Czy mania może być korzystna?
Mimo, iż niektórzy pacjenci określają symptomy mania jako pozytywne doświadczenie, to często ich intensywność jest tak silna, że dochodzi do stanu psychozy. W takim stanie chorujący może słyszeć lub widzieć rzeczy, których nie ma w rzeczywistości, a także może uwierzyć w swoją nierealną wizję.
Szczególnym rodzajem manii jest hipomania. Jej objawy są łagodniejsze niż przy „klasycznym” epizodzie maniakalnym, pacjent odczuwa przypływ kreatywności, chęć przebywania w towarzystwie innych osób, a także nie wykazuje się tak znaczącą różnicą w zachowaniu, by utrudniało to jego codzienne funkcjonowanie. Nie występują także omamy ani urojenia, co możliwe jest przy epizodzie manii z objawami psychotycznymi. Pacjent w trakcie takiego epizodu może być agresywny, słyszeć głosy, mieć urojenia prześladowcze. W skrajnych przypadkach może stanowić zagrożenie zarówno dla siebie, jak i dla innych osób. By rozpoznać ten rodzaj manii, stan musi utrzymywać się przez tydzień lub dłużej. Mogą także występować urojenia wielkościowe („jestem Napoleonem”) lub posłannicze („jestem wysłannikiem boga”).
Mania leczenie
W leczeniu manii niezwykle istotna jest odpowiednio postawiona diagnoza, która wykluczy lub potwierdzi występowanie także innych zaburzeń psychicznych, które interferują z zaburzeniami maniakalnymi. Decyzja odnośnie sposobu leczenia jest podejmowana w każdym przypadku indywidualnie, jednak najczęstszą oraz najskuteczniejszą metodą leczenia jest rozpoczęcie kuracji farmakologicznej. Poprawa jest zauważalna przeważnie dopiero po około 3 miesiącach od rozpoczęcia leczenia. Formy wsparcia psychologicznego, a także terapeutycznego, usprawnią codzienne funkcjonowanie chorego oraz relacje z innymi. Istotne jest także sprawdzenie dodatkowych możliwych chorób, także tych somatycznych, dlatego konsultacja z psychiatrą, a także neurologiem jest jak najbardziej wskazana w przypadku tego rodzaju zaburzeń.
Zapraszamy na bezpłatną konsultację podczas, której pomożemy dobrać najbardziej odpowiedniego specjalistę.