CHAD to nic innego, jak choroba afektywna dwubiegunowa. Inaczej nazywa się ją zaburzeniem maniakalno depresyjnym lub dwubiegunowością. Jest to bardzo poważna choroba psychiczna, która wymaga bezwzględnej opieki specjalisty oraz stosowania w leczeniu środków farmakologicznych. Jak wyglądają podstawowe objawy choroby? Kto jest najbardziej narażony na zachorowanie na dwubiegunowość?
Spis treści
Chad choroba afektywna dwubiegunowa
Człowiek został skonstruowany w taki sposób, by mógł odczuwać uczucia. Zmiany nastroju są czymś normalnym. Jednego dnia możemy odczuwać pełnię energii, drugiego z kolei bez wyraźnego powodu odczuwać smutek. Zmienność nastroju może być uzależnione od wielu czynników, jak na przykład od hormonów. Choroba afektywna dwubiegunowa (chad) charakteryzuje się wahaniem nastroju, w bardzo wzmożonej formie. Zmiany nastroju są tak duże, że utrudniają codzienne funkcjonowanie chorego oraz jego najbliższych. Taką chorobliwą zmianę nastroju należy zdiagnozować i leczyć. Co przyczynia się do rozwoju Chad? Niestety, ale medycyna nie poznała konkretnej odpowiedzi na to pytanie. Dużo mówi się o wpływie genetyki w tym kontekście. Jeśli któryś z rodziców cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że dzieci również będą borykać się z jej
problemem.
Choroba maniakalno-depresyjna (chad) charakteryzuje się zmiennością nastrojów, które przybierają postać depresji oraz manii. Te dwa stany emocjonalne całkowicie się od siebie różnią, dlatego zmiana jest tak bardzo zauważalna. Aby móc mówić o chorobie afektywnej dwubiegunowej, chory musi naprzemiennie borykać się z obiema fazami. Jeśli chory cierpi tylko i wyłącznie z powodu epizodów maniakalnych lub z powodu objawów depresyjnych, i nie przeplatają się one w żaden sposób ze sobą, oznacza to, że nie jest to choroba afektywna dwubiegunowa.
Objawy: faza depresji
Jak już wspomniano, choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem fazy depresji oraz fazy manii. Okres depresji charakteryzuje się znacznym pogorszeniem nastroju. Pacjent zaczyna odczuwać znaczne obniżenie nastroju, które nie jest spowodowane żadnym przykrym wydarzeniem. Chory zaczyna odczuwać smutek, przygnębienie, brak sensu życia. Towarzyszy mu również poczucie beznadziejności. Pacjent jest płaczliwy i zamknięty w sobie. Całą swoją przyszłość widzi jedynie w ciemnych barwach. Faza depresyjna objawia się brakiem chęci do pracy, do wykonywania różnego rodzaju zadań oraz obowiązków. Chory nie potrafi cieszyć się z niczego, a to, co sprawiało mu do tej pory radość, zdaje się nie mieć większego znaczenia.
Faza depresyjna charakteryzuje się również ograniczeniem kontaktu z przyjaciółmi oraz najbliższą rodziną. Wszystko przez ogrom stresu oraz brak energii na zrobienie czegokolwiek. Osoba chorująca na chad, ma problem z poczuciem niskiej wartości, z pogłębiającym się poczuciem winy, problemami z pamięcią oraz koncentracją. Niestety, ale sen nie przynosi ulgi ani regeneracji sił, gdyż faza ta wiąże się z pojawieniem się zaburzeń ze snem. Chory traci apetyt, co wiąże się z utratą wagi.
Objawy: zespół hipomaniakalny
W pewnym momencie choroby wszystko zaczyna się zmieniać. W ten sposób rozpoczyna się kolejna faza choroby. Lęk, apatia czy odosobnienie powoli zajmuje zespół hipomaniakalny, mogący mieć różny stopień nasilenia. Jest to odwrócenie fazy depresji. Chory nagle ma ogromną energię, jest radosny oraz łaknie kontaktów towarzyskich. Przestaje mieć problemy ze snem, jednak nie znajduje na niego czasu. Ma przecież tyle do zrobienia! Podróżuje, robi zakupy, spotyka się z ludźmi, zawiera nowe znajomości – w ten sposób rozpoczyna się faza manii, zespół hipomaniakalny to łagodna forma niczego innego, jak właśnie fazy maniakalnej. Okres ten charakteryzuje się dla chorego wzmożoną aktywnością mózgu, co przejawia się wzmożoną sprawnością intelektualną. Faza ta jest wspaniałą pożywką dla artystów, gdyż sprzyja osiąganiu sukcesom zawodowym. Okres ten jest najmniej kłopotliwy dla chorego oraz jego bliskiego otoczenia. Wszystko wydaje się pozostawać pod kontrolą, dopóki do głosu nie dojdzie faza manii, która wyniszcza nie tylko chorego, ale przede wszystkim jego opiekunów.
Chad objawy: faza manii
Moment, w którym objawy hipomanii bardzo się nasila, jest łatwy to zauważenia. Chory zaczyna charakteryzować się wysokim poziomem lekkomyślności. Jest skłonny do zaciągnięcia wysokiego kredytu czy kupna sprzętu, który jest nikomu niepotrzebny. Osoba w fazie manii zdolna jest do ryzykownych zachowań, których nie ma zamiaru przed nikim ukrywać. Nasilające się objawy przyćmiewają racjonalne myślenie takiej osoby. Właśnie dlatego większość zachowań osoby będącej w fazie manii, są chaotyczne, pozbawione większego sensu.
W odróżnieniu od fazy depresyjnej, osoba w manii przejawia bardzo wysoki poziom samooceny oraz poczucia własnej wartości. Chory jest w stanie z dnia na dzień zwolnić się z pracy, gdyż czuje się niedoceniony, a każda inna firma przyjmie go z otwartymi rękami. Nie do przyjęcia przez chorego jest sprzeciw, na który zawsze zareaguje głośną dezaprobatą. Faza manii może skłonić osobę chorą na chad, do przypadkowych kontaktów seksualnych czy sięgania po twarde narkotyki. Osoba cierpiąca na dwubiegunowość i będąca w fazie manii wyzbyta jest całkowicie strachu oraz świadomości konsekwencji swojego zachowania. Zachowania chorego mogą być tak ryzykowne, że w niektórych przypadkach wręcz niebezpieczne dla ludzi pozostających w bliskim otoczeniu. Choć chory w fazie manii ma mniejszą kontrolę nad swoją osobą, to podczas tej fazy nie odczuwa cierpienia psychicznego, jak to ma miejsce w wypadku fazy depresji.
Chad pierwsze objawy
Choroba afektywna dwubiegunowa pierwsze objawy daje najwcześniej w drugiej dekadzie życia człowieka. Wcześniej choroba jest niezauważalna, mimo uwarunkowania genetycznego do jej rozwoju. Naukowcy nie doszli do wspólnych wniosków dotyczących tego, co wywołuje chorobę. Choć najwięcej mówi się o genetyce w przypadku dwubiegunowości, to nie u wszystkich obciążonych genetycznie ryzykiem CHAD się rozwinie. Równie dobrze choroba może rozwinąć się u osób, u których nie występowały w rodzinie żadne choroby psychiczne.
Pierwsze objawy choroby afektywnej dwubiegunowej (chad)pojawiają się na skutek stresujących wydarzeń w życiu lub poddania na przewlekły stres. Choroba ujawnia się zazwyczaj wystąpieniem epizodu depresyjnego. Zauważono również, że początkowej fazie choroby epizody depresyjne pojawiają się na jesień i trwają nawet przez całą zimę. Zmiana następuje wiosną i w okresie letnim, kiedy fazę depresyjną zastępuje epizod manii. Początki choroby bywają trudne, zdarza się, że choroba przybiera bardzo zmieszaną postać, a poszczególne epizody zmieniają się nawet co kilka dni. Jednego dnia chory czuje, że może zwojować świat, drugiego z kolei chce odebrać sobie życie przez wzgląd na jego beznadziejność i poczucie braku jego sensu. Odnotowano bardzo duże ilości prób samobójczych w wyniku zachorowania na chorobę afektywną dwubiegunową (chad), a próby te podejmowane były w okresie epizodu depresyjnego.
Choroba maniakalno depresyjna (chad) jest bardzo poważnym zaburzeniem psychicznym, którego w żadnym wypadku nie należy lekceważyć. Choroba może dać o sobie znać w dowolnym momencie naszego życia. Zaobserwowane pierwsze niepokojące objawy rozwoju choroby, powinny być bardzo szybko skonsultowane z lekarzem psychiatrą i psychologiem. Szybkie opanowanie choroby daje szansę na jej remisję oraz podniesienie komfortu życia chorego, oraz jego najbliższych. Nie jest to z pewnością łatwe zadanie, ale jak najbardziej możliwe do wykonania. Leczenie zazwyczaj polega na farmakoterapii oraz psychoterapii.
