Megalomania jest pewnego rodzaju zaburzeniem osobowości. Megaloman cierpi z powodu manii wielkości. Megalomania może występować w towarzystwie chorób takich, jak schizofrenia, psychoza endogenna, czy w epizodzie manii choroby afektywnej dwubiegunowej. Czasem megalomania postrzegana jest jedynie jako cecha charakteru. Jak zatem rozpoznać megalomana? Kiedy megalomanię należy leczyć?
Spis treści
Megaloman – kim jest?
Megalomania, czy inaczej mania wielkości zaliczana jest do grupy zaburzeń osobowości. Problem z manią wielkości często mają osoby chorujące na inne choroby o podłożu psychicznym takie, jak na przykład schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa czy też różnego rodzaju psychozy endogenne. Osoba dotknięta megalomanią zazwyczaj nie zdaje sobie sprawy z istnienia problemu. Istnieje pewien rodzaj powiązania megalomanii z osobowością narcystyczną. Megaloman odznacza się zawyżoną samooceną, potrafi również pochwalić się wspaniałym samopoczuciem, nawet w obliczu narastających konfliktów, problemów oraz kryzysu. Chory często stawia sobie nierealne do wykonania cele. Urojenia wielkościowe oraz wywyższanie się u megalomana jest bardzo patologicznym zjawiskiem wymagającym właściwego leczenia. Warto jednak pamiętać, że nie każda osoba przejawiające nadmierne poczucie wyższości nad innymi, jest megalomanem, którego należy kierować na leczenie. Megaloman charakteryzuje się niestabilnością i niedojrzałością emocjonalną. Co przyczynia się do rozwoju choroby? Na czym polega leczenie megalomanii?
Mania wielkości – przyczyny
Możemy doszukiwać się wielu społecznych, fizycznych oraz psychologicznych przyczyn megalomanii.
Megalomanię może wywołać:
- nadaktywność przekaźników serotoniny oraz noradrenaliny
- nadczynność tarczycy
- stwardnienie rozsiane
- stosowanie niektórych leków przeciwdepresyjnych oraz niektórych leków na malarię
- padaczka skroniowa
Megalomania może rozwinąć się u osób bardzo nieśmiałych oraz niedojrzałych emocjonalnie. Mania wielkości może również wynikać z niskiego poczucia własnej wartości. Choć brzmi to nieprawdopodobnie, to osoby z niskim poczuciem własnej wartości megalomanię wykorzystują jako mechanizm obronny, który pozwala niejako poradzić sobie z problemem nieśmiałości i niskiej oceny we własnych oczach. Megalomanię może również wywołać nadużywanie substancji psychoaktywnych.
Megalomania – objawy
Megalomania objawia się postrzeganiem własnej osoby w zaburzony sposób. Chory uważa siebie za osobę lepszą od innych, charakteryzującą się wybitnymi cechami charakteru oraz niezwykłymi umiejętnościami i kompetencjami. Megaloman domaga się ciągłych pochwał, dlatego też wybiera towarzystwo osób, które łechcą jego ego. Osoba cierpiąca z powodu megalomanii często doprowadza do powstawania różnego rodzaju konfliktów. Megaloman dobrze czuje się w atmosferze napięcia. Charakterystyczne dla megalomana jest posługiwanie się różnego rodzaju technikami manipulacji, dla osiągnięcia swoich celów. Postawione cele często mają związek ze zdobyciem wysokiego rangą stanowiska w pracy oraz otrzymanie pewnej dozy władzy nad innymi.
Megaloman, to często osoba próżna, zarozumiała i mająca wyidealizowany obraz własnego siebie. Osoba cierpiąca z powodu manii wyższości nie dostrzega popełnianych przez siebie błędów, nawet jeśli zda sobie sprawę z mylnie podjętej decyzji, to nie przyzna się do tego. Człowiek mający tak narcystyczny obraz siebie, może wewnątrz skrywać zupełnie inną osobę. Często megalomanowi doskwiera poczucie pustki, lęk i strach. Mania wielkości może iść w parze z kompleksami, odrzuceniem, poczuciem niskiej wartości oraz nieśmiałości.
Objawem megalomanii połączonej z epizodami psychozy jest zaburzony obraz rzeczywistości. Choremu wydaje się, że dysponuje on nieograniczoną mocą, która pomoże mu wypełnić specjalną misję. Myśli takiej osoby mogą przybierać postać urojeń.
Megaloman – leczenie
Megalomanię można i trzeba leczyć. W przypadku tej choroby niezbędne jest postawienie właściwej diagnozy, co nie jest takie proste. Wiele osób przejawia niektóre cechy oraz sposób zachowania charakterystyczny dla osoby chorej na megalomanię. Są to jednak osoby zdrowe. Gdy lekarz wyda właściwą diagnozę, może rozpocząć leczenie, które opiera się na farmakoterapii i psychoterapii.
Środki farmakologiczne, które wykorzystuje się w leczeniu megalomanii, to leki działające uspokajająco, stabilizujące nastrój oraz przeciwlękowe. W zależności od danego przypadku, lekarz psychiatra może zalecić wdrożenie do leczenia leków przeciwdepresyjnych. Same leki nie dadzą dobrych efektów, jeśli w leczeniu zostanie pominięta psychoterapia.
Podczas psychoterapii chory nauczy się radzić sobie z dokuczliwymi objawami choroby. Psychoterapeuta pomoże pacjentowi zrozumieć źródło powstania jego problemów. Psychoterapia pomoże choremu zmienić samoocenę oraz spojrzeć w dojrzały sposób na otoczenie. Megalomania jest pewnego rodzaju mechanizmem obronnym. Psychoterapeuta pomoże przepracować przyczyny powstania takiej reakcji organizmu.
Megaloman – cechy osobowości
Nie wszystkie osoby przejawiające cechy megalomana są chorzy. Mania wielkości może być również cechą ludzi zdrowych. Osoby z takimi cechami charakteru mogą mieć problemy w życiu dorosłym. Dużym problemem może okazać się budowanie poprawnych relacji z innymi ludźmi. Dorośli mający cechy podobne do megalomana nie potrafią budować szczęśliwych związków. Brak dystansu do siebie, poczucia realizmu i własnej omylności może znacznie obniżać komfort życia. Takie cechy charakteru są bardzo uciążliwe dla osób pozostających w bliskim otoczeniu. Osoby, które zauważają podobne wady w sposobie swojego zachowania, również powinny skorzystać z profesjonalnej pomocy psychologa. Być może przyczyna problemu jest zupełnie inna, niż dana osoba zakłada. Psycholog pomoże rozwiązać wewnętrzne problemy i pracować nad własną osobowością ta, by swoje wady i słabe strony móc zamienić w mocne.
